De stormvloedkering is gebouwd in de Hollandse IJssel op de gemeentegrens van Capelle aan den IJssel en Krimpen aan den IJssel, ten oosten van Rotterdam. Omdat de Hollandse IJssel een belangrijke scheepvaartroute is, kon deze niet worden afgesloten met een dam. Anderzijds zou door een afsluiting de drinkwatervoorziening in een groot deel van Zuid-Holland zekerder kunnen worden door minder instroom van zout water in de polders. Daarom werd gekozen voor een stormvloedkering met twee beweegbare schuiven die tussen betonnen torens hangen. Er is gekozen voor twee afzonderlijk te bedienen schuiven om de faalkans zo klein mogelijk te maken. Om budgettaire redenen is de tweede schuif pas in 1976 aangebracht. Normaal gesproken varen de schepen onder de schuiven door. Alleen bij zeer hoogwater worden de schuiven neergelaten, waardoor de rivier volledig is afgesloten. Schepen tot en met CEMT-klasse Va kunnen dan nog passeren via de Algerasluis, een direct noordwestelijk van de kering gelegen schutsluis die een breedte heeft van 23,9 meter, en een lengte van 139 meter. Met laagwater is 120 meter beschikbaar. Over de sluis is een basculebrug met een doorvaarthoogte, in gesloten toestand, van 7,11 meter.
De twee schuiven van de kering zijn ruim tachtig meter breed en 11,5 meter hoog zijn ieder tussen twee torens met een hoogte van 45 meter aan staalkabels opgehangen.
Als de schuiven omhoog staan zijn de vier torens waar de schuiven tussen bevestigd zijn, blauw verlicht. De doorvaarthoogte is dan 8,4 meter NAP. Vaartuigen die hoger zijn, bijvoorbeeld zeilboten, moeten via de Algerasluis. Indien de schuiven naar beneden zijn, zijn de torens rood verlicht. Op deze manier is ook in het donker te zien wanneer de kering is gesloten.